вы́нураны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́нураны |
вы́нураная |
вы́нуранае |
вы́нураныя |
| Р. |
вы́нуранага |
вы́нуранай вы́нуранае |
вы́нуранага |
вы́нураных |
| Д. |
вы́нуранаму |
вы́нуранай |
вы́нуранаму |
вы́нураным |
| В. |
вы́нураны (неадуш.) вы́нуранага (адуш.) |
вы́нураную |
вы́нуранае |
вы́нураныя (неадуш.) вы́нураных (адуш.) |
| Т. |
вы́нураным |
вы́нуранай вы́нуранаю |
вы́нураным |
вы́нуранымі |
| М. |
вы́нураным |
вы́нуранай |
вы́нураным |
вы́нураных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́нураны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́нураны |
вы́нураная |
вы́нуранае |
вы́нураныя |
| Р. |
вы́нуранага |
вы́нуранай вы́нуранае |
вы́нуранага |
вы́нураных |
| Д. |
вы́нуранаму |
вы́нуранай |
вы́нуранаму |
вы́нураным |
| В. |
вы́нураны (неадуш.) вы́нуранага (адуш.) |
вы́нураную |
вы́нуранае |
вы́нураныя (неадуш.) вы́нураных (адуш.) |
| Т. |
вы́нураным |
вы́нуранай вы́нуранаю |
вы́нураным |
вы́нуранымі |
| М. |
вы́нураным |
вы́нуранай |
вы́нураным |
вы́нураных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)