вы́несены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́несены вы́несеная вы́несенае вы́несеныя
Р. вы́несенага вы́несенай
вы́несенае		 вы́несенага вы́несеных
Д. вы́несенаму вы́несенай вы́несенаму вы́несеным
В. вы́несены (неадуш.)
вы́несенага (адуш.)		 вы́несеную вы́несенае вы́несеныя (неадуш.)
вы́несеных (адуш.)
Т. вы́несеным вы́несенай
вы́несенаю		 вы́несеным вы́несенымі
М. вы́несеным вы́несенай вы́несеным вы́несеных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́несены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́несены вы́несеная вы́несенае вы́несеныя
Р. вы́несенага вы́несенай
вы́несенае		 вы́несенага вы́несеных
Д. вы́несенаму вы́несенай вы́несенаму вы́несеным
В. вы́несены (неадуш.)
вы́несенага (адуш.)		 вы́несеную вы́несенае вы́несеныя (неадуш.)
вы́несеных (адуш.)
Т. вы́несеным вы́несенай
вы́несенаю		 вы́несеным вы́несенымі
М. вы́несеным вы́несенай вы́несеным вы́несеных

Кароткая форма: вы́несена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́несены вы́несенный; перенесённый; см. вы́несці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́несены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вынесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́несенный вы́несены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вынасны́, -а́я, -о́е.

Звязаны з вынасам, знаходжаннем па-за чым-н., вынесены куды-н.

Вынасная графа.

Вынасное судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

судзі́масць, -і, мн. -і, -ей, ж. (спец.).

Вынесены каму-н. судовы прыгавор за ўчыненае злачынства, а таксама прававы вынік, што дзейнічае пасля адбыцця пакарання.

Зняць с.

Злачынец з некалькімі судзімасцямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вынасны́, ‑ая, ‑ое.

1. Вынесены за межы чаго‑н. Вынасная графа.

2. Прыстасаваны для вынасу, пераносу. Вынасны ложак. Вынасная радыёстанцыя.

3. Спец. Высунуты наперад у выглядзе выступу. Вынасное судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́наш ’пук сухога лёну, вынесены з сушкі за адзін раз’ (Влад.). Ад выносіць (гл. насіць) з суф. ‑jь. Адносна суфіксацыі гл. Слаўскі, SP, 1, 80 і наст. Параўн. вынашай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́нашай ’пук сухога лёну, вынесены з сушкі за адзін раз’ (Жд., 1), вынаша́й ’тс’ (Шатал.), вынашэй ’тс’ (Влад.), вы́нашая ’тс’ (Жд., 1; Шчар., 150; Сцяшк.). Ад выносіць з суф. ‑ějь, ‑jajь першапачаткова як Nomen actionis (Слаўскі, SP, 1, 86 і наст.; Сцяц., Словаўтв., 23). Чэкман (Baltistica, 8, 2, 152) лічыць калькай літ. išnaša ’тое, што выносіцца з дому’, якое ўтворана ад ìšnèšti ’выносіць’ па вельмі прадуктыўнай мадэлі. Але параўн. чэш. vynáška ’вынас’ і рус. кастр. вы́носник ’тры-чатыры снапы яшчэ гарачага лёну, якія вынесены з сушкі для таго, каб церці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)