вы́нашаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́нашаны вы́нашаная вы́нашанае вы́нашаныя
Р. вы́нашанага вы́нашанай
вы́нашанае		 вы́нашанага вы́нашаных
Д. вы́нашанаму вы́нашанай вы́нашанаму вы́нашаным
В. вы́нашаны (неадуш.)
вы́нашанага (адуш.)		 вы́нашаную вы́нашанае вы́нашаныя (неадуш.)
вы́нашаных (адуш.)
Т. вы́нашаным вы́нашанай
вы́нашанаю		 вы́нашаным вы́нашанымі
М. вы́нашаным вы́нашанай вы́нашаным вы́нашаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́нашаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́нашаны вы́нашаная вы́нашанае вы́нашаныя
Р. вы́нашанага вы́нашанай
вы́нашанае		 вы́нашанага вы́нашаных
Д. вы́нашанаму вы́нашанай вы́нашанаму вы́нашаным
В. вы́нашаны (неадуш.)
вы́нашанага (адуш.)		 вы́нашаную вы́нашанае вы́нашаныя (неадуш.)
вы́нашаных (адуш.)
Т. вы́нашаным вы́нашанай
вы́нашанаю		 вы́нашаным вы́нашанымі
М. вы́нашаным вы́нашанай вы́нашаным вы́нашаных

Кароткая форма: вы́нашана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́нашаны

1. вы́несенный, повы́несенный;

2. проно́шенный;

3. вы́ношенный, изно́шенный;

4. вы́ношенный;

5. вы́ношенный, взлеле́янный;

1-5 см. вы́насіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́нашаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вынасіць.

2. у знач. прым. Стары, пацёрты ад працяглага нашэння. Пад плотам паказалася Ёсіпава занава ў вынашанай цялячай шапцы. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ношенный прич., прил. вы́нашаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взлеле́янный

1. вы́пешчаны, узгадава́ны;

2. вы́нашаны; см. взлеле́ять;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́насіць, -нашу, -насіш, -насіць; -нашаны; зак.

1. што. Перанесці за некалькі прыёмаў усё, поўнасцю.

В. сена з балота.

2. каго. Пра маці: пранасіць у сабе да родаў.

В. дзіця.

3. перан., што. Абдумаць да поўнай яснасці, закончанасці.

В. новы замысел.

4. што. Выцерці, працерці ў выніку доўгага нашэння.

Вынашаны касцюм.

|| незак. выно́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 2—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сітава́ты ‘сітавідны’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Шат., Сцяшк., Варл.), ‘трухлявы’ (ТС), ‘трубчасты (аб косці)’ (астрав., пух., Сл. ПЗБ), сі́тавы ‘рэдкі, друзлы: сітавы крам, сітавае палатно, сітавы дуб (Янк. 2), ‘вынашаны, працёрты’ (Нар. сл., Ян.), ‘сітавідны, трухлявы’ (Ян.), сі́цевы ‘тс’ (ТС). Сюды ж сітава́ ‘трухлявае дрэва’, сітаве́ць ‘трухлець, парахнець’ (Мат. Гом.). Укр. ситяви ‘гнілы, трухлявы’, сі́тави ‘тс’, рус. сито́вый (пра дрэва) ‘друзлы, трухлявы’. Відаць, звязана з сіта (гл.). Буга (Rinkt. 2, 546) у якасці адпаведніка прыводзіць літ. sytótas mẽdžias ‘сітавае дрэва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)