вынахо́длівы, -ая, -ае.

Знаходлівы, здольны ствараць, вынаходзіць.

В. чалавек.

В. розум.

|| наз. вынахо́длівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вынахо́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вынахо́длівы вынахо́длівая вынахо́длівае вынахо́длівыя
Р. вынахо́длівага вынахо́длівай
вынахо́длівае		 вынахо́длівага вынахо́длівых
Д. вынахо́дліваму вынахо́длівай вынахо́дліваму вынахо́длівым
В. вынахо́длівы (неадуш.)
вынахо́длівага (адуш.)		 вынахо́длівую вынахо́длівае вынахо́длівыя (неадуш.)
вынахо́длівых (адуш.)
Т. вынахо́длівым вынахо́длівай
вынахо́дліваю		 вынахо́длівым вынахо́длівымі
М. вынахо́длівым вынахо́длівай вынахо́длівым вынахо́длівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вынахо́длівы изобрета́тельный, нахо́дчивый; зате́йливый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вынахо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа знайсці выйсце са складанага становішча; знаходлівы. Вынаходлівы арганізатар. Вынаходлівы на жарты. □ Старшына .. [Максім] быў вынаходлівы: усё мог здабыць, усё атрымаць і даставіць раней за другіх, абвесці вакол пальца любых інтэндантаў. Шамякін. // Здольны ствараць, вынаходзіць новае. Вынаходлівы розум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изобрета́тельный вынахо́длівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абаро́тлівы, -ая, -ае (разм.).

Умелы, энергічны, вынаходлівы, спрытны ў вядзенні спраў для ўласнай карысці.

А. чалавек.

|| наз. абаро́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нахо́дчивый (сообразительный) знахо́длівы; (изобретательный) вынахо́длівы; (остроумный) дасці́пны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увішны́, -а́я, -о́е.

1. Жвавы, спрытны ў рухах (пра чалавека, жывёл, птушак); уласцівы такому чалавеку; хуткі, спорны.

У. у рабоце.

Увішныя рухі.

2. перан. Вынаходлівы, хітры.

У. палітык.

|| наз. уві́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абаро́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Той, хто ўмела вядзе справы; вынаходлівы, энергічны. Чыкілевіч — абаротлівы, кемлівы чалавек, спрытны гаспадар, жыве наводшыбе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мудрэц ’мудры, разумны чалавек’ (ТСБМ), ’кемлівы, вынаходлівы, штукар’ (міёр., З нар. сл.; ТС), ’хітрун’ (Бяльк.). Да прасл. mǫdrьcь. Гл. му́дры 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)