вы́мушаны, -ая, -ае.

1. гл. вымусіць.

2. Ненатуральны, не свабодны.

Вымушана (прысл.) усміхнуцца.

|| наз. вы́мушанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́мушаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́мушаны вы́мушаная вы́мушанае вы́мушаныя
Р. вы́мушанага вы́мушанай
вы́мушанае		 вы́мушанага вы́мушаных
Д. вы́мушанаму вы́мушанай вы́мушанаму вы́мушаным
В. вы́мушаны (неадуш.)
вы́мушанага (адуш.)		 вы́мушаную вы́мушанае вы́мушаныя (неадуш.)
вы́мушаных (адуш.)
Т. вы́мушаным вы́мушанай
вы́мушанаю		 вы́мушаным вы́мушанымі
М. вы́мушаным вы́мушанай вы́мушаным вы́мушаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мушаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́мушаны вы́мушаная вы́мушанае вы́мушаныя
Р. вы́мушанага вы́мушанай
вы́мушанае		 вы́мушанага вы́мушаных
Д. вы́мушанаму вы́мушанай вы́мушанаму вы́мушаным
В. вы́мушаны (неадуш.)
вы́мушанага (адуш.)		 вы́мушаную вы́мушанае вы́мушаныя (неадуш.)
вы́мушаных (адуш.)
Т. вы́мушаным вы́мушанай
вы́мушанаю		 вы́мушаным вы́мушанымі
М. вы́мушаным вы́мушанай вы́мушаным вы́мушаных

Кароткая форма: вы́мушана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мушаны вы́нужденный, принуждённый, нево́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мушаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымусіць.

2. у знач. прым. Выкліканы неабходнасцю; зроблены не па ўласнаму жаданню. Вымушаны смех. Вымушаная пасадка. □ [Лабановіч] любіў сваю школьную справу, і яму надакучыў вымушаны адрыў ад яе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́нужденный

1. прич. вы́мушаны, зму́шаны, прыму́шаны;

вы́нужденный обстоя́тельствами вы́мушаны акалі́чнасцямі;

2. прил. вы́мушаны;

вы́нужденная поса́дка ав. вы́мушаная паса́дка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагу́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Няяўка на работу, на заняткі без уважлівых прычын.

Вымушаны п. (не па сваёй віне).

|| прым. прагу́льны, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́мусіць, -мушу, -мусіш, -мусіць; -мушаны; зак., каго і з інф.

Прымусіць зрабіць, выканаць што-н.

В. ворага здацца.

Вымушаны адказ (не добраахвотны).

|| незак. вымуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цугцва́нг, ‑у, м.

У шахматнай гульні — вымушаны, нявыгадны ход.

[Ням. Zugzwang.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адчэпна́е ’вымушаны выкуп’ (КЭС, лаг.). Гл. адчапіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)