вымо́чваць гл. вымачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымо́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вымо́чваю вымо́чваем
2-я ас. вымо́чваеш вымо́чваеце
3-я ас. вымо́чвае вымо́чваюць
Прошлы час
м. вымо́чваў вымо́чвалі
ж. вымо́чвала
н. вымо́чвала
Загадны лад
2-я ас. вымо́чвай вымо́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вымо́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вымо́чваць несов., в разн. знач. выма́чивать; см. вы́мачыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вымачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мачыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. каго-што. Зрабіць зусім мокрым.

Дождж нас вымачыў да ніткі.

2. што. Пратрымаць у вадзе, вадкасці для надання якіх-н. патрэбных уласцівасцей.

В. селядцы.

|| незак. вымо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выма́чивать несов. вымо́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отвола́живать несов., спец. вымо́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымо́чванне ср. выма́чивание; см. вымо́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымочваць — вымачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымо́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вымачыцца.

2. Зал. да вымочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)