вымо́ва, -ы, мн. -ы, -мо́ў, ж.

Дысцыплінарнае спагнанне, якое даецца за якую-н. правіннасць.

Аб’явіць вымову.

Суровая в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымо́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вымо́ва вымо́вы
Р. вымо́вы вымо́ў
Д. вымо́ве вымо́вам
В. вымо́ву вымо́вы
Т. вымо́вай
вымо́ваю		 вымо́вамі
М. вымо́ве вымо́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вымо́ва ж. вы́говор м.; порица́ние ср., внуше́ние ср.;

аб’яві́ць ~ву — объяви́ть вы́говор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымо́ва, ‑ы, ж.

Адміністрацыйнае дысцыплінарнае спагнанне за адмоўныя ўчынкі, дрэнныя адносіны да працы. Аб’явіць, даць, заслужыць вымову. Суровая вымова. Вымова з апошнім папярэджаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вымо́ва ’заўвага, якая з’яўляецца пакараннем за правіннасць’ (БРС, КЭС, лаг.); ’вымаўленне’ (Нас., Касп.); ’умоўленая рэч звыш платы’ (Нас.). Крукоўскі (Уплыў, 119) лічыць слова калькай рус. вы́говор, але хутчэй гэта запазычанне з польск. wymowa ’вымаўленне’, якое пад уплывам рус. слова пашырыла свае значэнні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наганя́й, -ю, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Строгая вымова.

Атрымаць н. ад кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асуджэ́нне, -я, н.

1. гл. асудзіць.

2. Неадабральнае меркаванне, ганьбаванне, вымова.

У яго голасе чулася а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папярэ́джанне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. папярэдзіць.

2. Заўвага, якая папярэджвае пра што-н.; перасцярога.

Улічыць п. ўрача.

Строгая вымова з папярэджаннем (гэта значыць накладзена дысцыплінарнае спагнанне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разго́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. разагнаць.

2. Расплюшчванне кавалка металу ў папярочным напрамку (спец.).

3. Паслядоўная паўторная перагонка вадкасцей, сумесей (спец.).

4. Строгая вымова; праробка, разнос (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

журьба́ ж., разг. лёгкая вымо́ва; дако́р, -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)