вы́менціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́менчу вы́менцім
2-я ас. вы́менціш вы́менціце
3-я ас. вы́менціць вы́менцяць
Прошлы час
м. вы́менціў вы́менцілі
ж. вы́менціла
н. вы́менціла
Загадны лад
2-я ас. вы́менці вы́менціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́менціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́менціць сов., разг.

1. наостри́ть, вы́острить, отточи́ть (косу);

2. (жадно съесть) сло́пать, уплести́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́менціць, ‑нчу, ‑нціш, ‑нціць; зак., што.

1. Навастрыць касу мянташкай.

2. Разм. груб. Прагна з’есці ўсё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́менчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выменціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́менціць ’старанна, хутка і чыста выесці’ (Янк. II). Гл. вы́менціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́менчаны разг. нао́стренный, вы́остренный, отто́ченный (о косе); см. вы́менціць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)