выма́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
выма́нне |
| Р. |
выма́ння |
| Д. |
выма́нню |
| В. |
выма́нне |
| Т. |
выма́ннем |
| М. |
выма́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выма́нне ср. вы́емка ж., вы́ем м., вынима́ние; извлече́ние; удале́ние; вы́ставка ж.; выставле́ние; высвобожде́ние; см. выма́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выма́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымаць — выняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
землечарпа́нне, ‑я, н.
Выманне грунту са дна рэк, вадаёмаў і пад. з мэтай іх паглыблення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экскава́цыя, ‑і, ж.
Спец.
1. Выманне і перамяшчэнне пароды, грунту і пад. пры дапамозе экскаватара, экскаватарных машын. Экскавацыя залежаў торфу.
2. У медыцыне — паглыбленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Выклада́нне ’выманне’; ’выказванне думкі’; ’абучэнне, навучанне’ (БРС); ’спосаб ткання посцілак, калі кожны ўзор выкладаецца’ (З нар. сл.), выклода́нје ’закладная тэхніка ўзорнага ткання’ (Влад.). Да выкладаць (гл.). Параўн. выклад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́ем м.
1. (действие) выма́нне, -ння ср.;
2. (проём) вы́емка, -кі ж.; (вырез) вы́разка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́емка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
1. Паглыбленне, упадзіна. Валік з выемкамі. □ Нібы з зямлі выраслі непадалёку тры чалавечыя фігуры. Яны падняліся з выемкі, успаўзлі па адкосу на палатно, прыўзнялі галовы і доўга пазіралі. Чарот.
2. Працэс капання і пераносу грунту; выманне. Выемка зямлі з катлавана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
высвобожде́ние вызвале́нне, -ння ср.; выслабане́нне, -ння ср., аслабане́нне, -ння ср.; выма́нне, -ння ср.; выця́гванне, -ння ср.; апаражне́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы... прыстаўка.
Надае слову значэнне: 1) рух знутры, сярэдзіны чаго‑н., напрыклад: выбегчы, выехаць; 2) закончанасць або завершанасць дзеяння, напрыклад: выкасіць, вылавіць; 3) дасягненне чаго‑н. пры дапамозе дзеяння, напрыклад: выслужыць, выглядзець; 4) здабыванне, выманне з сярэдзіны часткі прадмета або аднаго прадмета з другога, напрыклад: вывінціць, выняць; 5) у спалучэнні з часціцай ‑ся (‑ца, ‑цца) перадае поўную вычарпанасць дзеяння, напрыклад: вылежацца, выспацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)