Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выма́ннеср. вы́емка ж., вы́ем м., вынима́ние; извлече́ние; удале́ние; вы́ставка ж.; выставле́ние; высвобожде́ние; см. выма́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выма́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. вымаць — выняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выма́ннен. Heráusnahme f -; Áusheben n -s (грунту); горн.Ábbau m -(e)s, Gewínnung f -;
выма́нне пі́сьмаў з пашто́вай скры́нкі die Léerung des Bríefkastens
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
землечарпа́нне, ‑я, н.
Выманне грунту са дна рэк, вадаёмаў і пад. з мэтай іх паглыблення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экскава́цыя, ‑і, ж.
Спец.
1.Выманне і перамяшчэнне пароды, грунту і пад. пры дапамозе экскаватара, экскаватарных машын. Экскавацыя залежаў торфу.
2. У медыцыне — паглыбленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Выклада́нне ’выманне’; ’выказванне думкі’; ’абучэнне, навучанне’ (БРС); ’спосаб ткання посцілак, калі кожны ўзор выкладаецца’ (З нар. сл.), выклода́нје ’закладная тэхніка ўзорнага ткання’ (Влад.). Да выкладаць (гл.). Параўн. выклад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́емкаж.
1.гл.выманне;
2. (паглыбленне) Vertíefung f -, -en; Áushöhlung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
экскава́цыя
(лац. excavatio = выдзёўбванне)
1) выманне і перамяшчэнне пароды, грунту пры дапамозе экскаватара, экскаватарных машын;
2) анат. паглыбленне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ЛА́ВАў горнай справе,
доўгая ачышчальная падземная горная вырабатка, у канцы якой (у забоі) адбываецца здабыча (выманне) карысных выкапняў (вугалю, каменнай солі і інш.). Даўжыня Л. — 25—350 м і болей (залежыць ад горна-геал. умоў і сістэмы распрацоўкі радовішча).