вы́малат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вы́малат
Р. вы́малату
Д. вы́малату
В. вы́малат
Т. вы́малатам
М. вы́малаце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́малат, -ту м. вы́молот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́малат, ‑у, М ‑лаце, м.

Тое, што і умалот (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́малат ’вымалачаная салома’ (Сцяшк.). Рус. вы́молот ’вымалочванне; умалот’, укр. ви́молот ’умалот’, польск. wymłot, wymłót ’тс’, чэш., славац. výmlat ’вымалочванне’. Бязафікснае ўтварэнне ад вы́малаціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)