вы́люднець
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́люднею |
вы́люднеем |
| 2-я ас. |
вы́люднееш |
вы́люднееце |
| 3-я ас. |
вы́люднее |
вы́люднеюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́люднеў |
вы́люднелі |
| ж. |
вы́люднела |
| н. |
вы́люднела |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́людней |
вы́люднейце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́люднеўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́люднець сов., разг., см. вы́людзець
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́люднець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Тое, што і вылюдзець. Я цябе, брат, і не пазнаў. Ты гэтак падрос, вылюднеў. Малайчына! Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́люднець, вы́людскавацца ’выправіцца, стаць, як усе людзі’ (Янк., Клім., Жд., 1), вы́людзець ’вырасці, стаць сур’ёзным’ (Шат.). Рус. бранск. вы́люднеть ’вырасці, развіцца, стаць падобным да іншых’, укр. ви́людніты ’тс’. Гл. алюдзець, люднець. Адносна магчымасці запазычання з гоц. liudan ’расці’ гл. Мартынаў, БЛ, 1, 16 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Палюдне́ць ’стаць прыгажэйшым’ (Сл. ПЗБ), палю́дзяць ’пабыць сярод паважаных і разумных людзей’ (Нар. сл.). Гл. вы́люднець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)