выло́мваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выло́мваю |
выло́мваем |
| 2-я ас. |
выло́мваеш |
выло́мваеце |
| 3-я ас. |
выло́мвае |
выло́мваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выло́мваў |
выло́мвалі |
| ж. |
выло́мвала |
| н. |
выло́мвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выло́мвай |
выло́мвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выло́мваючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выло́мваць несов., см. выло́мліваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Скарцава́цца ‘скурчыцца, сагнуцца’ (Сцяшк.), ‘прымасціцца, прылегчы’ (стаўб., Жыв. сл.), скарцава́ць ‘адолець, асіліць, кінуць скруціўшы, зламаўшы’ (Скарбы). Магчыма, да карцець (гл.), параўн. балг. къ́ртя ‘выкарчоўваць, выломваць, разбіваць’, макед. крти ‘ламаць, разбураць’. Значэнне ‘адолець, асіліць’ з ‘падмяць (пад сябе), скруціць’. Па лінгвагеаграфічных і фанетычных прычынах можа разглядацца як запазычанне ці трансфармацыя польск. skarcić ‘паўстрымаць, пакараць, збэсціць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)