выло́мваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выло́мваю |
выло́мваем |
| 2-я ас. |
выло́мваеш |
выло́мваеце |
| 3-я ас. |
выло́мвае |
выло́мваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выло́мваў |
выло́мвалі |
| ж. |
выло́мвала |
| н. |
выло́мвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выло́мвай |
выло́мвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выло́мваючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выло́мваць несов., см. выло́мліваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
éinspregen
vt
1) спы́рскваць (бялізну)
2) падме́шваць
3) выло́мваць, з сі́лай адчыня́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Скарцава́цца ‘скурчыцца, сагнуцца’ (Сцяшк.), ‘прымасціцца, прылегчы’ (стаўб., Жыв. сл.), скарцава́ць ‘адолець, асіліць, кінуць скруціўшы, зламаўшы’ (Скарбы). Магчыма, да карцець (гл.), параўн. балг. къ́ртя ‘выкарчоўваць, выломваць, разбіваць’, макед. крти ‘ламаць, разбураць’. Значэнне ‘адолець, асіліць’ з ‘падмяць (пад сябе), скруціць’. Па лінгвагеаграфічных і фанетычных прычынах можа разглядацца як запазычанне ці трансфармацыя польск. skarcić ‘паўстрымаць, пакараць, збэсціць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wywalać
незак.
1. выломваць; выбіваць;
2. вывальваць; звальваць;
wywalać otwarte drzwi — адамкнёныя дзверы адмыкаць; за пусты мех біцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
áusbrechen
*
1.
vt
1) выло́мваць
2) званітава́ць
2.
vi (s)
1) вырыва́цца, выло́млівацца; выступа́ць (пра пот)
2) уцяка́ць (з турмы)
3) вы́бухнуць, успы́хваць
in Tränen ~ — распла́кацца
in Gelächter ~ — рассмяя́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
smash
[smæʃ]
1.
v.t.
1)
а) разьбіва́ць
to smash a window — разьбі́ць акно́
б) выло́мваць
to smash a door in — вы́садзіць дзьве́ры
в) плю́шчыць (уда́рам)
2) Figur. разьбіва́ць, аспрэ́чваць
to smash an argument — разьбі́ць аргумэ́нт
3) адбіва́ць (напа́д), зьнішча́ць (во́рага)
4) мо́цна ўдара́ць (мя́чык, асо́бу)
2.
v.i.
1) банкрутава́ць, руйнава́цца
2) разьбіва́цца, удара́цца
The car smashed into a tree — Машы́на разьбі́лася аб дрэ́ва
3.
n.
1) сутыкне́ньне n. (напр. дзьвюх машы́наў)
2) бра́згат -у m. (пабі́тага шкла)
3) крах -у m., банкру́цтва n.
4) informal по́сьпех -у m. (тэатра́льны)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
burst
[bɜ:rst]
1.
v., burst, -ing, v.i.
1) ло́паць; узрыва́цца; выбуха́ць; прарыва́цца (пра нары́ў, гаці́ну)
The balloon burst — Балён ло́пнуў
The boiler burst — Кацёл вы́бухнуў
2) урыва́цца, ува́львацца
to burst into a room — уварва́цца ў пако́й
3) расчыня́цца, разго́ртвацца
to burst into bloom — рапто́ўна расьцьвісьці́
The door burst open — Дзьве́ры ра́птам расчыні́ліся
4) Figur. выбуха́ць, успы́хваць
to burst into loud laughter, tears — вы́бухнуць, залі́цца сьме́хам, сьлязьмі
5) шуга́ць
to burst into flame — шугану́ць по́лымем
2.
v.t.
1) рва́ць, прарыва́ць
to burst a blood vessel — вы́клікаць разры́ў крывяно́снае судзі́ны
to burst chains — парва́ць ланцугі́
2) узло́мваць (замо́к, сэйф), выло́мваць (дзьве́ры)
3.
n.
1) вы́бух -у m. (сьме́ху, пачуцьця́); спа́зма f. (ка́шлю); пары́ў -ву m. (ра́дасьці, зло́сьці)
2) прары́ў -ву m.
a burst of sunlight — рапто́ўна прарва́лася со́нца
3) вы́бух (бо́мбы); залп -у m.
•
- burst in
- burst out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)