вы́куць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́кую |
вы́куем |
| 2-я ас. |
вы́куеш |
вы́куеце |
| 3-я ас. |
вы́куе |
вы́куюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́куў |
вы́кулі |
| ж. |
вы́кула |
| н. |
вы́кула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́куй |
вы́куйце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́куўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́куць сов., разг., см. вы́каваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́куць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Разм. Тое, што і выкаваць. Грышка каваль.. Мог зброю ўсялякую выкуць. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́куты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)