вы́крутка, -і, ДМ -тцы, ж. (разм.).

Выхад (з цяжкага становішча).

Няма ніякай выкруткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́крутка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́крутка вы́круткі
Р. вы́круткі вы́крутак
Д. вы́крутцы вы́круткам
В. вы́крутку вы́круткі
Т. вы́круткай
вы́круткаю		 вы́круткамі
М. вы́крутцы вы́крутках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́крутка вы́крутка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́крутка ж., разг. вы́крутка, вы́ход м.;

нія́кай ~кі няма́ — никако́го вы́хода нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́крутка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Разм. Выхад з цяжкага становішча. Ніякай выкруткі няма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́крутка ’выйсце’ (БРС, КТС). Рус. бранск. вы́крутка, укр. ви́крутка ’хітрасць’. Памяншальнае да выкрут (гл.) або непасрэднае вытворнае ад выкруціцца пры дапамозе суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́варатка. Насовіч тлумачыць рус. ’хозяйственный оборот’ (Нас.), вываро́тка ’выкрутка’ (Байк. і Некр., Нас.). Ад вываро́чвацца ’выкручвацца, пазбягаць цяжкага становішча’. Гл. варочаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)