вы́крайка, -і, ДМ -крайцы, мн. -і, -краек, ж.

Узор для кройкі.

В. каўняра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́крайка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́крайка вы́крайкі
Р. вы́крайкі вы́краек
Д. вы́крайцы вы́крайкам
В. вы́крайку вы́крайкі
Т. вы́крайкай
вы́крайкаю		 вы́крайкамі
М. вы́крайцы вы́крайках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́крайка ж. вы́кройка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́крайка, ‑і, ДМ ‑крайцы; Р мн. ‑краек; ж.

Узорная форма, па якой крояць часткі адзення, абутку і пад. Пакуль Наталля Яўхімаўна выкрайку робіць, Валерыя дзяўчынкам паказвае, як правільна іголку трымаць, як напарсткам карыстацца. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кройка вы́крайка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́пуск, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыпускаць — прыпусціць (у 4 знач.).

2. Спец. Лішняя частка загатоўкі, якую знімаюць пры далейшай апрацоўцы рэзаннем. // Разм. Тое, што прыпушчана на швы. Выкрайка з прыпускамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скро́йка ‘луста хлеба’ (Байк. і Некр.). Рус. дыял. скрой, скро́я, скро́ек ‘тс’, укр. скро́йка ‘выкрайка’, чэш. skrojek ‘скібка хлеба; скрылік чаго-небудзь’, серб.-харв. скро̑ка ‘адрэзак; сегмент’. Да скроіць < кроіць (гл.) з суф. ‑к(а).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)