выкрада́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выкрада́льніца выкрада́льніцы
Р. выкрада́льніцы выкрада́льніц
Д. выкрада́льніцы выкрада́льніцам
В. выкрада́льніцу выкрада́льніц
Т. выкрада́льніцай
выкрада́льніцаю		 выкрада́льніцамі
М. выкрада́льніцы выкрада́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкрада́льніца ж. похити́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкрада́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да выкрадальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкрада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто выкрадае.

В. дакументаў.

|| ж. выкрада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

похити́тельница зладзе́йка, -кі ж., выкрада́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)