вы́кладзены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́кладзены вы́кладзеная вы́кладзенае вы́кладзеныя
Р. вы́кладзенага вы́кладзенай
вы́кладзенае		 вы́кладзенага вы́кладзеных
Д. вы́кладзенаму вы́кладзенай вы́кладзенаму вы́кладзеным
В. вы́кладзены (неадуш.)
вы́кладзенага (адуш.)		 вы́кладзеную вы́кладзенае вы́кладзеныя (неадуш.)
вы́кладзеных (адуш.)
Т. вы́кладзеным вы́кладзенай
вы́кладзенаю		 вы́кладзеным вы́кладзенымі
М. вы́кладзеным вы́кладзенай вы́кладзеным вы́кладзеных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́кладзены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́кладзены вы́кладзеная вы́кладзенае вы́кладзеныя
Р. вы́кладзенага вы́кладзенай
вы́кладзенае		 вы́кладзенага вы́кладзеных
Д. вы́кладзенаму вы́кладзенай вы́кладзенаму вы́кладзеным
В. вы́кладзены (неадуш.)
вы́кладзенага (адуш.)		 вы́кладзеную вы́кладзенае вы́кладзеныя (неадуш.)
вы́кладзеных (адуш.)
Т. вы́кладзеным вы́кладзенай
вы́кладзенаю		 вы́кладзеным вы́кладзенымі
М. вы́кладзеным вы́кладзенай вы́кладзеным вы́кладзеных

Кароткая форма: вы́кладзена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́кладзены

1. вы́ложенный;

2. вы́ложенный, уло́женный;

3. возведённый, вы́веденный;

4. перен. изло́женный;

1-4 см. вы́класці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́кладзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вышэйпада́дзены, ‑ая, ‑ае.

Адзначаны, выкладзены раней. У святле вышэйпададзенага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изло́женный вы́кладзены; (выраженный) вы́казаны; (рассказанный) раска́заны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сці́слы, -ая, -ае.

1. Выкладзены коратка, лаканічны.

Сціслая характарыстыка каго-, чаго-н.

2. Кароткі ў часе.

У сціслыя тэрміны.

3. Спорны, дробны, з невялікімі прамежкамі паміж літарамі, словамі (пра почырк, тэкст).

|| наз. сці́сласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Трайко́нцік (тройко́нцік) ’трохвугольнік, выкладзены з камянёў, куды ідзе падуст на нераст і дзе яго ловяць’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. trójkąt ’трохвугольнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

воспроизведённый

1. узно́ўлены;

2. адно́ўлены; прыпо́мнены; перада́дзены;

3. рэпрадуктава́ны; перадрукава́ны; вы́кладзены; перака́заны; см. воспроизвести́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́днік, ‑а, м.

Разм.

1. Тое, што і тратуар. Вуліца была гладка забрукавана, а ходнікі выкладзены бетоннымі плітамі. Машара.

2. Тое, што і палавік. [Маці:] — [Святланка] да мяне прыскочыць, бывала, дык перакусіць з дарогі не паспее, а ўжо і падлогу ператрэ, і ходнікі выб’е, і падворак падмяце. Гіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)