вы́каціцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вы́каціцца |
вы́кацяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́каціўся |
вы́каціліся |
| ж. |
вы́кацілася |
| н. |
вы́кацілася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́каціўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́каціцца, -качуся, -кацішся, -каціцца; зак.
1. Коцячыся, выйсці, выпасці адкуль-н.
Мяч выкаціўся на дарогу.
2. Тое, што і выкаціць (у 2 знач.; разм.).
З-за павароту выкацілася машына.
|| незак. выко́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́каціцца сов. вы́катиться;
мяч ~ціўся на аўт — мяч вы́катился на а́ут
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́каціцца, ‑качуся, ‑кацішся, ‑каціцца; зак.
1. Коцячыся, выйсці, выпасці адкуль‑н. Мячык выкаціўся на дарогу. Яблык выкаціўся з кошыка. □ У старога паволі выкаціліся з вачэй дзве слязінкі. Чорны. // З’явіцца на небе (пра сонца, месяц, зоры). З-за лесу выкацілася сонца, іскрыстае, цёплае. Сачанка. // Выехаць адкуль‑н., куды‑н. З-за рогу борзда і крута выкаціўся з задзірлівым лапатаннем трактар. Шынклер. Брук скончыўся, і воз выкаціўся на дарогу мяккую, з пясочкам. Арочка.
2. Разм. Хутка выйсці, выбегчы адкуль‑н. Андрушка пабег да свайго сябрука Паўліка, свіснуў каля хаты. Паўлік выкаціўся мігам. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выко́чвацца гл. выкаціцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выко́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выкаціцца.
2. Зал. да выкочваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павыко́чвацца, ‑аюцца; зак.
Разм. Выкаціцца адкуль‑н. або куды‑н. — пра ўсё, многае. Мячы павыкочваліся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выко́чвацца несов., возвр., страд. выка́тываться; см. вы́каціцца, выко́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укати́ться пакаці́цца; (выкатиться) вы́каціцца, мног. павыко́чвацца; (откатиться) адкаці́цца, мног. паадко́чвацца; (куда-л.) закаці́цца, мног. пазако́чвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)