вызыча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вызыча́ю вызыча́ем
2-я ас. вызыча́еш вызыча́еце
3-я ас. вызыча́е вызыча́юць
Прошлы час
м. вызыча́ў вызыча́лі
ж. вызыча́ла
н. вызыча́ла
Загадны лад
2-я ас. вызыча́й вызыча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вызыча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вызыча́ць ’пазычаць’ (Нас.). З пазычыць (гл.) шляхам замяшчальнай прэфіксацыі (па‑ на вы‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́зычыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́зычу вы́зычым
2-я ас. вы́зычыш вы́зычыце
3-я ас. вы́зычыць вы́зычаць
Прошлы час
м. вы́зычыў вы́зычылі
ж. вы́зычыла
н. вы́зычыла
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́зычыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вызы́ка, вызы́чка ’пазыка, дапамога’ (Нас.). Бязафікснае ўтварэнне ад вызычаць (гл.) і памяншальнае да яго. Адносна к на месцы заканамернага т гл. пазыка, пазычаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)