вы́звать сов., в разн. знач. вы́клікаць, мног. павыкліка́ць, вы́зваць, мног. павызыва́ць;
вы́звать к нача́льнику вы́клікаць (вы́зваць) да нача́льніка;
вы́звать сомне́ние вы́клікаць сумне́нне;
вы́звать вражду́ ме́жду друзья́ми вы́клікаць варо́жасць памі́ж сябра́мі;
э́то не вы́звало затрудне́ний гэ́та не вы́клікала ця́жкасцей;
вы́звать на разгово́р вы́клікаць (вы́зваць) на размо́ву;
вы́звать на соревнова́ние вы́клікаць (вы́зваць) на спабо́рніцтва;
вы́звать ра́дость вы́клікаць ра́дасць;
◊
вы́звать к жи́зни вы́клікаць да жыцця́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павызыва́ць сов. (о многих) вы́звать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павыкліка́ць сов. (о многих) вы́звать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́зваць сов.
1. вы́звать;
в. у суд — вы́звать в суд;
в. ву́чня да до́шкі — вы́звать ученика́ к доске́;
2. (на соревнование и т.п.) вы́звать;
в. з ха́ты — вы́звать из до́ма;
3. вы́манить, вы́звать;
в. курэ́й з кура́тніка — вы́манить кур из куря́тника;
4. (способствовать появлению чего-л.) вы́звать, возбуди́ть; внуши́ть; (положить начало — ещё) породи́ть, зароди́ть, зарони́ть; посели́ть; (что-л. нежелательное — ещё) навле́чь;
в. ірво́ту — вы́звать рво́ту;
в. агі́ду — вы́звать (возбуди́ть, внуши́ть) отвраще́ние;
в. смех — вы́звать смех;
в. апеты́т — вы́звать (возбуди́ть) аппети́т;
в. варо́жасць памі́ж сябра́мі — вы́звать (породи́ть, посели́ть) вражду́ ме́жду друзья́ми;
в. сумне́нне — вы́звать (породи́ть, зароди́ть, зарони́ть) сомне́ние;
в. у кім-не́будзь расчарава́нне — вы́звать в ко́м-л. разочарова́ние;
в. падазрэ́нне — вы́звать (возбуди́ть, внуши́ть, породи́ть, зароди́ть, зарони́ть, навле́чь) подозре́ние;
5. причини́ть; вы́звать;
гэ́та не ~вала ця́жкасцей — это не вы́звало (не причини́ло) затрудне́ний
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́требовать сов. вы́патрабаваць; (вызвать) вы́клікаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вы́клікаць (БРС, Яруш., КТС). Гл. клікаць. У значэнні ’выклікаць незадавальненне, гнеў’ з’яўляецца калькай рус. вызвать ’тс’ (Гіст. мовы, 2, 142).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
затре́бовать сов. запатрабава́ць; (вызвать — обычно) вы́клікаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навле́чь сов. (вызвать) вы́клікаць; (накликать) наклі́каць; см. навлека́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вызыва́ть несов., в разн. знач. выкліка́ць, вызыва́ць; см. вы́звать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
озло́бить сов. (вызвать злобу) узлава́ць, раззлава́ць; (сделать злобным) азло́біць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)