выжа́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выжа́ра выжа́ры
Р. выжа́ры выжа́р
Д. выжа́ры выжа́рам
В. выжа́ру выжа́ры
Т. выжа́рай
выжа́раю		 выжа́рамі
М. выжа́ры выжа́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выжа́ра, ‑ы, ж.

Тое, што і выжарына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выжа́рына, -ы, мн. -ы, -рын і выжа́ра, -ы, мн. -ы, выжа́р, ж.

Выгаралы ўчастак балота, лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выжа́рына и выжа́ра ж.

1. пал м., паль; (в лесу — ещё) прога́р м.; прога́рина;

2. (в болоте) окно́ ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выжа́ра ’выпаленае месца ў лесе або на балоце’ (БРС); ’запоўненая вадой яма на балоце ад выгараўшага торфу, адно’ (БРС, Шат.). Гл. выжар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́жарці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́жару вы́жарам
2-я ас. вы́жарэш вы́жараце
3-я ас. вы́жара вы́жаруць
Прошлы час
м. вы́жар вы́жарлі
ж. вы́жарла
н. вы́жарла
Загадны лад
2-я ас. вы́жары вы́жарыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́жаршы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прога́р м. прага́рына, -ны ж.; (в лесу) выжа́рына, -ны ж., выжа́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выжа́рына (БРС), вы́жарына ’гразкае месца на балоце ці сенажаці’ (Шат.). Ад выжар або выжара пры дапамозе суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́жарня ’выгараўшае месца ў лесе, акно ў балоце’ (стаўб., Прышч. дыс.). Ад выжар або выжара (гл.) пры ’дапамозе суф. ‑ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́гніска ’вогнішча, касцёр, месца, дзе быў касцёр’ (Яшк., гродз., Шат., З нар. сл., навагр.); ’дрыгвяністае балота’ (Яшк., гродз.). Запазычанне з польск. ognisko ’вогнішча’, на што ўказвае суф. ‑isko (гл. Арашонкава, Весці АН БССР, 1963, 2, 85 і наст.; Гіст. лекс., 100). Значэнне ’дрыгвяністае балота’ у польск. мове не зафіксавана; яно, відаць, развілося на беларускай глебе. У семантычных адносінах параўн. выжара ’выгараўшая яма ў торфе’; ’багністае балота’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)