вы́енчыць гл. енчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́енчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́енчу вы́енчым
2-я ас. вы́енчыш вы́енчыце
3-я ас. вы́енчыць вы́енчаць
Прошлы час
м. вы́енчыў вы́енчылі
ж. вы́енчыла
н. вы́енчыла
Загадны лад
2-я ас. вы́енчы вы́енчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́енчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́енчыць сов., разг. вы́клянчить, вы́просить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́енчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. Дамагчыся чаго‑н. неадступнымі просьбамі; выпрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

е́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.

1. Жаласна стагнаць ад болю, пакуты і пад.

Хлопчык енчыў на ложку.

2. перан. Назойліва, надакучліва прасіць аб чым-н. (разм.).

|| зак. вы́енчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 2 знач.).

|| наз. е́нчанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́екатаць

‘адлямантаваць, адгаласіць, выенчыць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́екачу вы́екачам
2-я ас. вы́екачаш вы́екачаце
3-я ас. вы́екача вы́екачуць
Прошлы час
м. вы́екатаў вы́екаталі
ж. вы́екатала
н. вы́екатала
Загадны лад
2-я ас. вы́екачы вы́екачыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́екатаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)