вы́емка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. гл. выняць.

2. Паглыбленне, упадзіна.

В. ў сцяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́емка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вы́емка
Р. Вы́емкі
Д. Вы́емцы
В. Вы́емку
Т. Вы́емкай
Вы́емкаю
М. Вы́емцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́емка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́емка вы́емкі
Р. вы́емкі вы́емак
Д. вы́емцы вы́емкам
В. вы́емку вы́емкі
Т. вы́емкай
вы́емкаю		 вы́емкамі
М. вы́емцы вы́емках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́емка ж. вы́емка, вы́ем м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́емка ж.

1. (действие) выма́нне, -ння ср.;

2. (проём) вы́емка, -кі ж.; вы́разка, -кі ж.; см. вы́ем;

3. (изъятие) юр. адабра́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́емка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Паглыбленне, упадзіна. Валік з выемкамі. □ Нібы з зямлі выраслі непадалёку тры чалавечыя фігуры. Яны падняліся з выемкі, успаўзлі па адкосу на палатно, прыўзнялі галовы і доўга пазіралі. Чарот.

2. Працэс капання і пераносу грунту; выманне. Выемка зямлі з катлавана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́емка (БРС), вы́емка, вы́ем, вы́емак ’тс’ (Яшк.). Рус. вы́емка, укр. ви́імка. Ад вы́ем (бязафікснага ўтварэння ад выѭти ’выняць’, выиму; гл. Шанскі, 1, В, 222) або непасрэдна з тым жа суфіксам ад асновы цяпер. часу гэтага дзеяслова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́раз¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Выразная адтуліна; выемка.

В. для рукавоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камі́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Выемка ў печы, дзе раскладалі агонь для асвятлення хаты.

На камінку гарэў смольны корч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усту́п

‘выемка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. усту́п усту́пы
Р. усту́па усту́паў
Д. усту́пу усту́пам
В. усту́п усту́пы
Т. усту́пам усту́памі
М. усту́пе усту́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)