вы́ездка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вы́ездка
Р. вы́ездкі
Д. вы́ездцы
В. вы́ездку
Т. вы́ездкай
вы́ездкаю
М. вы́ездцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́ездка ж. вы́ездка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́ездка ж. аб’язджа́нне, -ння ср.; аб’е́зджванне, -ння ср.; вы́ездка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́ездка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Спец. Прывучванне маладога каня хадзіць пад сядлом або ў запрэжцы; аб’ездка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’язджа́нне ср.

1. (тренировка лошади для езды) объе́здка ж., нае́здка ж., вы́ездка ж.; см. аб’язджа́ць 2;

2. в др. знач. обка́тка ж.;

а. аўтамашы́ны — обка́тка автомаши́ны;

а. даро́гі — обка́тка доро́ги; см. аб’язджа́ць 3, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)