выдыба́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выдыба́ю |
выдыба́ем |
| 2-я ас. |
выдыба́еш |
выдыба́еце |
| 3-я ас. |
выдыба́е |
выдыба́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выдыба́ў |
выдыба́лі |
| ж. |
выдыба́ла |
| н. |
выдыба́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выдыба́й |
выдыба́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выдыба́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Вы́дыбаць ’вылезці, выбрацца адкуль-небудзь’ (КТС), вы́дзыбаць ’выцягнуць з цяжкасцю з непрыемнага становішча’ (Нас.), вы́дзыбацца ’выцягнуцца, вырасці вялікім’ (Янк. II). Рус. выдыба́ць ’вылязаць, выкарасквацца аднекуль’. Ад дыбаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)