выду́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выду́рваю выду́рваем
2-я ас. выду́рваеш выду́рваеце
3-я ас. выду́рвае выду́рваюць
Прошлы час
м. выду́рваў выду́рвалі
ж. выду́рвала
н. выду́рвала
Загадны лад
2-я ас. выду́рвай выду́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выду́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выду́рваць несов., разг. выма́нивать; выпра́шивать, выкля́нчивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дурыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што і чаго (разм.) Набыць што-н. падманам, хітрыкамі.

В. грошы або грошай у сястры.

|| незак. выду́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выду́рванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдурваць — выдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Манты́ць, кобр. манты́ты ’прывабліваць’ (Нар. лекс.), укр. бук., бойк. манти́ти ’вымантачваць, выдурваць’, бойк. манта́ ’падман’, ’хлус’, рус. варон. мантить ’быць прыцягальным’, польск. mancić ’вымантачваць, падманваць’. Да мані́ць (гл.) з устаўным ‑т‑суфіксам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выма́нивать несов.

1. (добывать обманом) прост. выманта́чваць, выду́рваць;

2. (вызывать) разг. вызыва́ць, выкліка́ць, выбаўля́ць; см. вы́манить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)