вы́дзыбаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́дзыбаю вы́дзыбаем
2-я ас. вы́дзыбаеш вы́дзыбаеце
3-я ас. вы́дзыбае вы́дзыбаюць
Прошлы час
м. вы́дзыбаў вы́дзыбалі
ж. вы́дзыбала
н. вы́дзыбала
Загадны лад
2-я ас. вы́дзыбай вы́дзыбайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́дзыбаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выдзыба́ць

‘выцягваць з цяжкасцю адкуль-небудзь каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выдзыба́ю выдзыба́ем
2-я ас. выдзыба́еш выдзыба́еце
3-я ас. выдзыба́е выдзыба́юць
Прошлы час
м. выдзыба́ў выдзыба́лі
ж. выдзыба́ла
н. выдзыба́ла
Загадны лад
2-я ас. выдзыба́й выдзыба́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выдзыба́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вы́дыбаць ’вылезці, выбрацца адкуль-небудзь’ (КТС), вы́дзыбаць ’выцягнуць з цяжкасцю з непрыемнага становішча’ (Нас.), вы́дзыбацца ’выцягнуцца, вырасці вялікім’ (Янк. II). Рус. выдыба́ць ’вылязаць, выкарасквацца аднекуль’. Ад дыбаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)