вы́гніць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́гніе вы́гніюць
Прошлы час
м. вы́гніў вы́гнілі
ж. вы́гніла
н. вы́гніла
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́гніўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́гніць сов., см. вы́гнісці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гніць, ‑гніе; зак.

Тое, што і выгнісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гнісці і вы́гніць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гніе; зак.

Згнісці ў адным месцы, у сярэдзіне або поўнасцю.

Выгніў яблык.

Падлога выгніла.

|| незак. выгніва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́гнить сов. вы́гнісці, вы́гніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгніва́ць, ‑ае.

Незак. да выгнісці, выгніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)