выгніва́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. выгніва́е выгніва́юць
Прошлы час
м. выгніва́ў выгніва́лі
ж. выгніва́ла
н. выгніва́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час выгніва́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выгніва́ць несов. выгнива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгніва́ць, ‑ае.

Незак. да выгнісці, выгніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гнісці і вы́гніць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гніе; зак.

Згнісці ў адным месцы, у сярэдзіне або поўнасцю.

Выгніў яблык.

Падлога выгніла.

|| незак. выгніва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выгнива́ть несов. выгніва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгніва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгніваць — выгнісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)