вы́гарка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́гарка вы́гаркі
Р. вы́гаркі вы́гарак
Д. вы́гарцы вы́гаркам
В. вы́гарку вы́гаркі
Т. вы́гаркай
вы́гаркаю		 вы́гаркамі
М. вы́гарцы вы́гарках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вы́гар (БРС), вы́гарына ’яма ад выгаралага торфу’ (пух., Жыв. сл.), вы́гарка ’тс’ (Касп.); ’тарфяны кар’ер’ (Шатал.). Да гарэць (гл.); параўн. вы́жар, выжарына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)