вы́віхнуты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́віхнуты |
вы́віхнутая |
вы́віхнутае |
вы́віхнутыя |
| Р. |
вы́віхнутага |
вы́віхнутай
вы́віхнутае |
вы́віхнутага |
вы́віхнутых |
| Д. |
вы́віхнутаму |
вы́віхнутай |
вы́віхнутаму |
вы́віхнутым |
| В. |
вы́віхнуты (неадуш.)
вы́віхнутага (адуш.) |
вы́віхнутую |
вы́віхнутае |
вы́віхнутыя (неадуш.)
вы́віхнутых (адуш.) |
| Т. |
вы́віхнутым |
вы́віхнутай
вы́віхнутаю |
вы́віхнутым |
вы́віхнутымі |
| М. |
вы́віхнутым |
вы́віхнутай |
вы́віхнутым |
вы́віхнутых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́віхнуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́віхнуты |
вы́віхнутая |
вы́віхнутае |
вы́віхнутыя |
| Р. |
вы́віхнутага |
вы́віхнутай
вы́віхнутае |
вы́віхнутага |
вы́віхнутых |
| Д. |
вы́віхнутаму |
вы́віхнутай |
вы́віхнутаму |
вы́віхнутым |
| В. |
вы́віхнуты (неадуш.)
вы́віхнутага (адуш.) |
вы́віхнутую |
вы́віхнутае |
вы́віхнутыя (неадуш.)
вы́віхнутых (адуш.) |
| Т. |
вы́віхнутым |
вы́віхнутай
вы́віхнутаю |
вы́віхнутым |
вы́віхнутымі |
| М. |
вы́віхнутым |
вы́віхнутай |
вы́віхнутым |
вы́віхнутых |
Кароткая форма: вы́віхнута.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́віхнуты вы́вихнутый, подвёрнутый; сви́хнутый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́віхнуты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вывіхнуць.
2. у знач. прым. У якім парушана правільнае спалучэнне касцей у суставе (пра нагу, руку, палец і пад.).
3. у знач. прым.; перан. Разм. Які мае адхіленні ў паводзінах, псіхіцы (пра чалавека). — Ён [Валодзя] у нас яшчэ змоладу быў нейкі вывіхнуты. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́вихнутый вы́віхнуты, звіхну́ты, вы́кручаны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сви́хнутый звіхну́ты, вы́віхнуты, разг. спрыві́лены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подвёрнутый
1. падкру́чаны;
2. падго́рнуты; падкаса́ны, закаса́ны; падкру́чаны, падмата́ны;
3. падве́рнены, вы́кручаны; вы́віхнуты, спрыві́лены; см. подверну́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́вернутый
1. вы́кручаны, мног. павыкру́чваны;
2. вы́вернуты, мног. павываро́чваны;
3. вы́віхнуты, вы́кручаны, мног. павыкру́чваны, вы́вернуты, мног. павываро́чваны;
4. вы́вернуты; см. вы́вернуть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ляшчоткі ’абцугі’ (Сцяшк.), ’ціскі для выціскання воску, сыру’ (Сержп. Борт., Сл. ПЗБ), ’раздвоеная з аднаго канца дошчачка для заціску чаго-небудзь’, ’лубкі, у якія забінтоўваецца вывіхнуты сустаў, увязваецца зламаная канечнасць’ (КЭС, лаг.; ТСБМ, Сл. ПЗБ). Укр. леще́ти, ле́щата, рус. ле́щедь, лещадь, польск. leszczotka, leszczoty, чэш. lešta. Да прасл. паўн. lešč‑etь (lešč‑et‑ъka), leščeta, якія з lešciti/leskati ’расшчапляць, удараць, ляпаць’. Яны адносяцца да этымалагічнага гнязда з коранем lešč‑/lest‑ > ляшча́ць (гл.) (Слаўскі, 4, 174–176; Фасмер, 2, 491; Куркіна, Этимология–74, 47–51). Брукнер (KZ, 46, 210–211) прымае версію з адпаўшым пачатковым гукам (параўн. бел. кляшчоткі ’ляшчоткі’, польск. oklascki, okleszczyny ’планкі для звязвання паламанай канечнасці’ і інш.). Бернекер (1, 702) адносіць лексему да лёскать ’ляпаць, шчоўкаць, грукаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
упра́віць, упраўлю, управіш, управіць; зак., каго-што.
1. Уставіць на месца што‑н. вывіхнутае. Дзед Беласпай управіў Паўліку вывіхнуты сустаў, і хлопчык ужо мог наступаць на хворую нагу. Беразняк.
2. Разм. Усунуць, уставіць што‑н. куды‑н. Шульц раздзьмуў мяхі і ўправіў у агонь кавалак жалеза. Гартны. Каб зрабіць больш-менш паслухмяным [бугая], яму патрэбна было ўправіць у ноздры кальцо. Ракітны.
3. Разм. Аддаць, прадаць. [Залман:] — Гэтулькі лесу чорту лысаму ўправіць! Лобан.
4. Разм. Даць увязнуць, увагнаць у што‑н. вязкае, грузкае. Так управіў воз у гразь, што ледзь выцягнулі. □ Цётка Іваніха зачыняе вароты, паказвае на дарогу: — Глядзіце ж, кабылу на.. грэблі не ўпраўце. Васілевіч.
5. Разм. Дагледзець, зрабіць усё па гаспадарцы. Маці працавала, мабыць, больш за нас усіх, разам узятых. Падумаць толькі! Дагледзець скаціну, управіць гаспадарку, напрасці і наткаць палатна і сукна на ўсю сям’ю. Дубоўка. [Андрэіха:] — Ай, Яўхім! Дзе б ты адным сваім канём дзве гаспадаркі ўправіў. Чарнышэвіч. Прошаным канём гаспадаркі не ўправіш. Прыказка.
6. перан. Разм. Загубіць каго‑, што‑н. Прыпала Зося губамі да болькі і заекатала, зайшлася з плачу.. Валасы рвала на сабе, праклінала, што сама сваё дзіця ўправіла. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)