вываро́чваць гл. вывернуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вываро́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вываро́чваю вываро́чваем
2-я ас. вываро́чваеш вываро́чваеце
3-я ас. вываро́чвае вываро́чваюць
Прошлы час
м. вываро́чваў вываро́чвалі
ж. вываро́чвала
н. вываро́чвала
Загадны лад
2-я ас. вываро́чвай вываро́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вываро́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вываро́чваць несов.

1. (наизнанку) вывора́чивать, вывёртывать;

2. (вынимать, ворочая) вывора́чивать;

3. (вывихивать) вывора́чивать, вывёртывать;

4. выплёскивать, вылива́ть; высыпа́ть; вытря́хивать; выва́ливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вываро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вывернуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вернуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак.

1. што з чаго. Варочаючы, выняць, выцягнуць.

В. пень з коранем.

2. што. Надаць неўласцівы паварот, вывіхнуць (разм.).

В. нагу.

3. каго-што з чаго. Валячы, перакульваючы, выдаліць адкуль-н. (разм.).

В. вядро вады.

В. седака з калёс.

4. што. Перавярнуць унутраным бокам наверх.

В. кішэні.

В. навалачку.

|| незак. вываро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вывора́чивать несов.

1. (поворачивая, вытаскивать) вываро́чваць;

2. (вывихивать) разг. выкру́чваць, вываро́чваць;

3. (наизнанку) разг. вываро́чваць;

4. (опрокидывать) прост. абаро́чваць; см. вы́воротить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вываро́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вывернуцца (у 1–5 знач.).

2. Зал. да выварочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывёртывать несов.

1. выкру́чваць;

2. (переворачивать наизнанку) вываро́чваць;

3. (делать вывих) разг. выві́хваць, выкру́чваць, вываро́чваць; см. вы́вернуть​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скаро́жыць ‘сагнуць, зламаць’ (Касп.), ‘знявечыць’ (Сцяшк. Сл.), ‘скрывіць’ (дзярж., Гіл.), ‘паралізаваць’ (шчуч., ваўк., Сл. ПЗБ). Да каро́жыцца ‘рабіць сутаргавыя рухі’ (гл.), карэ́жыць ‘гнуць, ламаць, выварочваць з коранем’ (Стан.), карэжыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выва́ливать​I несов.;

1. разг. выва́льваць, выкіда́ць, выкі́дваць, вываро́чваць, выку́льваць;

2. (выходить, появляться в большом количестве) прост. выва́льваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)