вы́вадка, -і, ДМ -дцы, ж.
1. гл. вывесці¹.
2. Вывад коней для агляду ці размінкі (спец.).
|| прым. вы́вадкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́вадка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
вы́вадка |
| Р. |
вы́вадкі |
| Д. |
вы́вадцы |
| В. |
вы́вадку |
| Т. |
вы́вадкай
вы́вадкаю |
| М. |
вы́вадцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́вадка ж., в разн. знач. вы́водка;
в. плям — вы́водка пя́тен;
в. ко́ней — вы́водка лошаде́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́вадка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выводзіць — вывесці (у 11 знач.).
2. Вывад коней для агляду ці размінкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́весці¹, -веду, -ведзеш, -ведзе; вы́веў, -вела; вы́ведзі; -ведзены; зак.
1. каго-што. Ведучы, накіраваць куды-н., выдаліць адкуль-н.
В. войскі на парад.
В. дзяцей на двор.
В. каня з канюшні.
В. з бяды (перан.).
2. каго-што з чаго. Выключыць, прымусіць выйсці са складу чаго-н.
В. з гульні.
В. з саставу прэзідыума.
3. перан., каго (што), з чаго. Уздзейнічаючы якім-н. чынам, прывесці ў які-н. стан, становішча.
В. з раўнавагі (пазбавіць раўнавагі, спакою). В. з цярпення (раздражніць). В. з сябе (давесці да страты самавалодання).
4. каго-што. Знішчыць, вынішчыць.
В. прусакоў.
В. плямы на паліто.
5. што і без дап. Зрабіць вывад, прыйсці да чаго-н. разважаннем.
В. формулу.
|| незак. выво́дзіць, -во́джу, -во́дзіш, -во́дзіць.
|| наз. вывядзе́нне, -я, н. (да 2, 4 і 5 знач.), вы́вад, -у, М -дзе, м. (да 1 і 2 знач.) і вы́вадка, -і, ДМ -дцы, ж. (да 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́водка в разн. знач. вы́вадка, -кі ж.;
вы́водка пя́тен вы́вадка плям;
вы́водка лошаде́й вы́вадка ко́ней;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́вадкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вывадка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́вадак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вы́вадак |
вы́вадкі |
| Р. |
вы́вадка |
вы́вадкаў |
| Д. |
вы́вадку |
вы́вадкам |
| В. |
вы́вадак |
вы́вадкі |
| Т. |
вы́вадкам |
вы́вадкамі |
| М. |
вы́вадку |
вы́вадках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трэ́шчына, ‑ы, ж.
Шчыліна на месцы разлому, разрыву, пашкоджання паверхні чаго‑н. Там стаяў белы гліняны кубак, чайнік з адбітым рыльцам, талерка з рудою трэшчынаю, усё гэта пустое, сухое, чыста памытае. Арабей. Зламанай лініяй пралезла трэшчына на лёдзе ад берага да берага. Броўка. // перан. Пра разлад, разыходжанні паміж кім‑н. [Хоня:] — З сягонняшняга дня любоў мая дала трэшчыну! Мележ. [Харытон:] — А наконт Булыгавага вывадка прама скажу: яшчэ ў сваім зародку даў ён вялікую трэшчыну. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)