вы́вадак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			вы́вадак | 
			вы́вадкі | 
			
		
			| Р. | 
			вы́вадка | 
			вы́вадкаў | 
			
		
			| Д. | 
			вы́вадку | 
			вы́вадкам | 
			
		
			| В. | 
			вы́вадак | 
			вы́вадкі | 
			
		
			| Т. | 
			вы́вадкам | 
			вы́вадкамі | 
			
		
			| М. | 
			вы́вадку | 
			вы́вадках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
вы́вадак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.
Птушаняты або дзеці млекакормячых, якія жывуць яшчэ разам.
Вераб’іны в.
Воўчы в.
|| прым. вы́вадкавы, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
вы́вадак, -дка м. вы́водок
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
вы́вадак, ‑дка, м.
Чародка звяркоў, птушанят, выведзеных адной маткай. Вывадак куранят. Воўчы вывадак. □ У густой лістоце дрэў аж заходзіліся ад шчабятання маладыя вераб’іныя вывадкі. Дуброўскі. // Разм. Чые‑н. дзеці. — Што, Пецька — прыехаў? — З вывадкам і ўсімі манаткамі. Ракітны.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
Вы́вадак (БРС, Інстр. III, Цых.), укр. ви́водок, рус. вы́водок. Ад вы́вад ’тс’; параўн. укр. ви́від ’вывадак, род’, рус. вывод ’тс’, вытворнага ад выво́дзіць ’прыводзіць, нараджаць (пра птушак, звяроў)’.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
вы́вадкавы вы́водковый; см. вы́вадак
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
грак, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Пералётная птушка сямейства воранавых з чорным блішчастым апярэннем.
|| прым. грачы́ны, -ая, -ае.
Г. вывадак.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
вы́водок м. вы́вадак, -дка м.; (животных — ещё) ко́дла, -ла ср.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
вы́пладак, ‑дка, м.
Народжаныя дзіцяняты; вывадак. Воўчы выпладак. // Пагард. Пра чалавека, які з’яўляецца чыім‑н. патомкам, сынам ці дачкой.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
вы́пладак, -дка м.
1. см. вы́вадак;
2. пренебр. порожде́ние ср., пото́мок
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)