вы́буціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́бучу |
вы́буцім |
| 2-я ас. |
вы́буціш |
вы́буціце |
| 3-я ас. |
вы́буціць |
вы́буцяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́буціў |
вы́буцілі |
| ж. |
вы́буціла |
| н. |
вы́буціла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́буціўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́буціць сов., стр. вы́бутить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́бутить сов., стр. вы́буціць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)