вы́буркнуць

‘вымавіць, сказаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́буркну вы́буркнем
2-я ас. вы́буркнеш вы́буркнеце
3-я ас. вы́буркне вы́буркнуць
Прошлы час
м. вы́буркнуў вы́буркнулі
ж. вы́буркнула
н. вы́буркнула
Загадны лад
2-я ас. вы́буркні вы́буркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́буркнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вы́буркнуць ’выказаць што-небудзь тайнае’ (Нас.), выбуркнуцца ’прагаварыцца, выдаць тайну’ (Нас., Юрч.). Да бу́ркнуць ’сказаць невыразна, не падумаўшы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)