вы́бліск, -у, мн. -і, -аў, м.

Успышка чаго-н.

В. агню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́бліск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́бліск вы́бліскі
Р. вы́бліску вы́бліскаў
Д. вы́бліску вы́бліскам
В. вы́бліск вы́бліскі
Т. вы́бліскам вы́бліскамі
М. вы́бліску вы́блісках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́бліск, -ку м. взблёскивание ср.; вспы́шка ж., взблеск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́бліск, ‑у, м.

Імгненнае яркае святло, полымя. Выбліскі агню. □ Наперадзе былі ўжо добра відаць зарнічныя выбліскі ад стрэлаў батарэй. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взблескивание ср. вы́бліск, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взблеск бліск, род. блі́ску м., вы́бліск, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)