вучко́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вучко́м вучко́мы
Р. вучко́ма вучко́маў
Д. вучко́му вучко́мам
В. вучко́м вучко́мы
Т. вучко́мам вучко́мамі
М. вучко́ме вучко́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вучко́м, ‑а, м.

Выбраны вучнёўскі камітэт (у савецкай школе 30‑х гг.). Пасяджэнне вучкома. Сход адкрыў старшыня вучкома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)