ву́стрыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ву́стрыца ву́стрыцы
Р. ву́стрыцы ву́стрыц
Д. ву́стрыцы ву́стрыцам
В. ву́стрыцу ву́стрыц
Т. ву́стрыцай
ву́стрыцаю		 ву́стрыцамі
М. ву́стрыцы ву́стрыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

двухство́ркавы, ‑ая, ‑ае.

З дзвюма створкамі. Двухстворкавыя дзверы. Двухстворкавая ракавіна вустрыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́стрычны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вустрыцы. // Звязаны з развядзеннем і здабычай вустрыц. Вустрычны промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́стрыца, ‑ы, ж.

Марскі малюск сямейства двухстворкавых, прыдатны да яды. І вустрыцы, і рабчыкі сцюарды ўжо нясуць. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)