вулканіза́тар

‘рэчыва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вулканіза́тар вулканіза́тары
Р. вулканіза́тару вулканіза́тараў
Д. вулканіза́тару вулканіза́тарам
В. вулканіза́тар вулканіза́тары
Т. вулканіза́тарам вулканіза́тарамі
М. вулканіза́тары вулканіза́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вулканіза́тар

‘спецыяліст’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вулканіза́тар вулканіза́тары
Р. вулканіза́тара вулканіза́тараў
Д. вулканіза́тару вулканіза́тарам
В. вулканіза́тара вулканіза́тараў
Т. вулканіза́тарам вулканіза́тарамі
М. вулканіза́тару вулканіза́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вулканіза́тар м., тех. вулканиза́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вулканіза́тар, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца вулканізацыяй.

2. Рэчыва, якое ў злучэнні з каўчуком утварае гуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вулканиза́тор вулканіза́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)