ву́зел

‘мера’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ву́зел вузлы́
Р. вузла́ вузло́ў
Д. вузлу́ вузла́м
В. ву́зел вузлы́
Т. вузло́м вузла́мі
М. вузле́ вузла́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ву́зел

‘месца; сукупнасць; прычоска; клунак’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ву́зел вузлы́
Р. вузла́ вузло́ў
Д. вузлу́ вузла́м
В. ву́зел вузлы́
Т. вузло́м вузла́мі
М. вузле́ вузла́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

га́нглій, ‑я, м.

Скопішча нервовых клетак, нервовых вузлоў.

[Ад грэч. ganglíon — вузел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вузлавяза́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вязання вузлоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімфадэні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Спец. Запаленне лімфатычных вузлоў.

[Ад лац. lympha — вільгаць і грэч. adén — залоза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гемаро́й, -ю, м.

Хвароба, звязаная з застоем крыві ў ніжняй частцы прамой кішкі і расшырэннем вен у выглядзе вузлоў, якія часта выклікаюць крывацёк.

|| прым. гемараіда́льны, -ая, -ае і гемаро́йны, -ая, -ае.

Гемараідальныя шышкі.

Гемаройная кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наразвя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Развязаць вялікую колькасць чаго‑н. Наразвязваць вузлоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залазава́нне, ‑я, н.

Заразная хвароба коней — запаленне слізістай абалонкі насаглоткі і падсківічных лімфатычных вузлоў; мыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назавя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Завязаць вялікую колькасць чаго‑н. Назавязваць вузлоў на вяроўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхумо́вы, ‑умоў; адз. няма.

Дакумент, які змяшчае якасныя характарыстыкі машын, вузлоў, дэталей і пад. і правілы іх эксплуатацыі; тэхнічныя ўмовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)