во́ханне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́ханне во́ханні
Р. во́хання во́ханняў
Д. во́ханню во́ханням
В. во́ханне во́ханні
Т. во́ханнем во́ханнямі
М. во́ханні во́ханнях

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і вохкаць.

|| наз. во́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)