во́нкава
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| во́нкава |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́нкава, прысл.
Знешне, звонку; на выгляд. Раман Дзянісавіч маўчаў, твар яго здаваўся вонкава спакойным, .. і толькі, калі наліваў чай у сподак, шклянка дробна зазвінела. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́нкава-пласты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
во́нкава-пласты́чны |
во́нкава-пласты́чная |
во́нкава-пласты́чнае |
во́нкава-пласты́чныя |
| Р. |
во́нкава-пласты́чнага |
во́нкава-пласты́чнай
во́нкава-пласты́чнае |
во́нкава-пласты́чнага |
во́нкава-пласты́чных |
| Д. |
во́нкава-пласты́чнаму |
во́нкава-пласты́чнай |
во́нкава-пласты́чнаму |
во́нкава-пласты́чным |
| В. |
во́нкава-пласты́чны (неадуш.)
во́нкава-пласты́чнага (адуш.) |
во́нкава-пласты́чную |
во́нкава-пласты́чнае |
во́нкава-пласты́чныя (неадуш.)
во́нкава-пласты́чных (адуш.) |
| Т. |
во́нкава-пласты́чным |
во́нкава-пласты́чнай
во́нкава-пласты́чнаю |
во́нкава-пласты́чным |
во́нкава-пласты́чнымі |
| М. |
во́нкава-пласты́чным |
во́нкава-пласты́чнай |
во́нкава-пласты́чным |
во́нкава-пласты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́нкава-ўну́траны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
во́нкава-ўну́траны |
во́нкава-ўну́траная |
во́нкава-ўну́транае |
во́нкава-ўну́траныя |
| Р. |
во́нкава-ўну́транага |
во́нкава-ўну́транай
во́нкава-ўну́транае |
во́нкава-ўну́транага |
во́нкава-ўну́траных |
| Д. |
во́нкава-ўну́транаму |
во́нкава-ўну́транай |
во́нкава-ўну́транаму |
во́нкава-ўну́траным |
| В. |
во́нкава-ўну́траны (неадуш.)
во́нкава-ўну́транага (адуш.) |
во́нкава-ўну́траную |
во́нкава-ўну́транае |
во́нкава-ўну́траныя (неадуш.)
во́нкава-ўну́траных (адуш.) |
| Т. |
во́нкава-ўну́траным |
во́нкава-ўну́транай
во́нкава-ўну́транаю |
во́нкава-ўну́траным |
во́нкава-ўну́транымі |
| М. |
во́нкава-ўну́траным |
во́нкава-ўну́транай |
во́нкава-ўну́траным |
во́нкава-ўну́траных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́нкавы, -ая, -ае.
1. Знешні, знадворны.
В. выгляд.
Вонкавае падабенства.
Вонкавая паверхня.
2. Які праяўляецца толькі са знешняга боку, не закранаючы сутнасці чаго-н.
Твар яго здаваўся вонкава (прысл.) спакойным.
3. перан. Паказны, паверхневы, пазбаўлены глыбіні.
Пафас гэтых вершаў толькі в.
|| наз. во́нкавасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вне́шне нареч. зне́шне, во́нкава; (снаружи) зво́нку, знадво́рку; (с виду) з вы́гляду; (на вид) на вы́гляд.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зне́шне, прысл.
Вонкава, па знешняму выгляду. Знешне .. [фон Адлер] нагадваў арла: высокі, з гарбатым носам, чорнымі драпежнымі вачамі, дужы і рухавы. Шамякін. Знешне хата падобна да хаты: І вуглы ў ёй і вокны. Непачаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвастры́цца, ‑вострыцца; зак.
1. Зрабіцца танчэйшым, вастрэйшым (пра рысы твару); завастрыцца. Цімашкоў за апошнія гады вонкава змяніўся: крыху схуднеў тварам, лоб пасеклі маршчыны, абвастрыліся скулы. «Беларусь».
2. Зрабіцца вастрэйшым, рэзка выяўленым (пра пачуцці, адчуванні, якасці і пад.). Зрок абвастрыўся. // Набыць цяжэйшую форму. Хвароба абвастрылася.
3. Зрабіцца больш напружаным, жорсткім (пра якія‑н. адносіны, супярэчнасці і пад.). Барацьба на шахматным турніры абвастрылася. У эпоху імперыялізму рэзка абвастрыліся супярэчнасці паміж метраполіямі і калоніямі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агрубе́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які стаў шорсткім, цвёрдым, шурпатым (пра скуру, паверхню чаго‑н.). Агрубелая скура. □ Туга сцягнуты шнурок не паддаваўся агрубелым пальцам. Лынькоў. // Які стаў больш грубым, нізкім (пра голас). // перан. Які страціў вастрыню, сілу. Агрубелы слых. Агрубелы нюх.
2. Які стаў вонкава нязграбны, страціў мяккасць, тонкасць (пра аблічча, выгляд). Праз люстэрка мне добра відзён яго [Сцяпана Рыгоравіча] твар — са складкамі маршчын, крыху агрубелы, напэўна, ад марозу. Кірэйчык. // Які страціў душэўную далікатнасць, стаў менш чулым, чэрствым. Агрубелая натура. Агрубелы чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)