волочи́ться​I несов.

1. (таскаться) валачы́цца, цяга́цца;

2. (тащиться) валачы́ся, цягну́цца;

3. страд., техн. валачы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

волочи́ться​II несов., разг., уст. (ухаживать) заляца́цца (да каго); упада́ць (за кім), уляга́ць (за кім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воло́чься разг., см. волочи́ться​I 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валачы́цца несов.

1. скита́ться, броди́ть, таска́ться, колобро́дить;

2. разг. (ухаживать без серьёзных намерений) волочи́ться;

3. страд., тех. волочи́ться; см. валачы́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валачы́ся несов.

1. (тащиться по земле) волочи́ться, воло́чься;

2. разг. (идти) брести́, тащи́ться, тяну́ться, плести́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

броди́ть​I несов. (ходить) хадзі́ць; (бродяжничать) бадзя́цца; (волочиться) валачы́цца; (странствовать) вандрава́ць; (о мыслях, улыбке) блука́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяга́цца несов.

1. (тянуться по земле) волочи́ться;

2. таска́ться, броди́ть;

3. скита́ться;

4. с чем-л. (носить с собой без надобности) таска́ться;

ц. з мяшко́м — таска́ться с мешко́м;

5. разг. (ухаживать) таска́ться; волочи́ться;

6. (соперничать, состязаться в чём-л.) тяга́ться;

дзе табе́ з ім ц.! — где тебе́ с ним тяга́ться!;

7. страд. таска́ться; волочи́ться; см. цяга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заляца́цца (да каго) несов. уха́живать (за кем), волочи́ться (за кем); обха́живать (кого), приударя́ть (за кем); любе́зничать (с кем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ваўчо́к ’дзіцячая цацка’ (БРС). Рус. волчо́к ’тс’ (з XVI–XVII стст.?). Ад волк, воўк (цацка выдае гукі, нібы выццё); параўн. і чэш. назву гэтай цацкі vlk (Шанскі, 1, В, 153; гл. таксама Фасмер, 1, 346–347, які прыводзіць як паралель лат. vilks ’воўк’ у назвах розных інструментаў і ўказвае, што і ў ням. мове розныя інструменты носяць назву ’воўк’). Менш пераконвае Гараеў, 54 (гл. і Праабражэнскі, 1, 94): сувязь з дзеясловам волочиться. У бел. мове ваўчок, відавочна, запазычанне з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уляга́ць несов., разг.

1. (у што) налега́ть (на что), отдава́ться (чему);

2. (у што) пристраща́ться (к чему);

3. приударя́ть, привола́киваться, волочи́ться;

1-3 см. уле́гчы 1, 2, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)