во́лкі, -ая, -ае (разм.).
Вільготны, сыры.
Волкая ноч.
|| наз. во́лкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́лкі разг. вла́жный, сыро́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́лкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Вільготны, вогкі (вохкі). Волкі вецер. Волкая ноч. □ А з рэчкі ветрык вее волкі, Як веснік блізкага ўжо дня. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́лкі ’сыры, вільготны’ (БРС, Нас., КТС, КЭС, Касп.), волкываты ’тс’ (Бяльк.). З *волгкі. Рус. во́лгкий, укр. во́гкий, польск. wilgi, чэш., славац. vlhký, славен. vólgək. Прасл. *vьlgъkъ. Роднаснае літ. vìlgau, vìlgyti ’мачыць’, vìlkšnas ’волкі’, ст.-прус. welgen ’насмарк’, ст.-в.-ням. wëlc ’волкі, мяккі, завялы’, wolchan ’воблака’, ірл. folcain ’мачу’ (Траўтман, 358; Фасмер, 1, 337; Махэк₂, 694). Іншая ступень чаргавання: валога (гл.), ст.-слав. влага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́лглый во́лкі, во́гкі, во́хкі, вільго́тны, сыры́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́хкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і волкі. Вохкія сцежкі. Вохкая коўдра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́глы (БРС, КТС). З *волглы ’тс’. Гл. волкі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)