во́лкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́лкі во́лкая во́лкае во́лкія
Р. во́лкага во́лкай
во́лкае		 во́лкага во́лкіх
Д. во́лкаму во́лкай во́лкаму во́лкім
В. во́лкі (неадуш.)
во́лкага (адуш.)		 во́лкую во́лкае во́лкія (неадуш.)
во́лкіх (адуш.)
Т. во́лкім во́лкай
во́лкаю		 во́лкім во́лкімі
М. во́лкім во́лкай во́лкім во́лкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

во́лкі, -ая, -ае (разм.).

Вільготны, сыры.

Волкая ноч.

|| наз. во́лкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́лкі разг. вла́жный, сыро́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́лкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вільготны, вогкі (вохкі). Волкі вецер. Волкая ноч. □ А з рэчкі ветрык вее волкі, Як веснік блізкага ўжо дня. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́лкі разм feucht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Во́лкі ’сыры, вільготны’ (БРС, Нас., КТС, КЭС, Касп.), волкываты ’тс’ (Бяльк.). З *волгкі. Рус. во́лгкий, укр. во́гкий, польск. wilgi, чэш., славац. vlhký, славен. vólgək. Прасл. *vьlgъkъ. Роднаснае літ. vìlgau, vìlgyti ’мачыць’, vìlkšnas ’волкі’, ст.-прус. welgen ’насмарк’, ст.-в.-ням. wëlc ’волкі, мяккі, завялы’, wolchan ’воблака’, ірл. folcain ’мачу’ (Траўтман, 358; Фасмер, 1, 337; Махэк₂, 694). Іншая ступень чаргавання: валога (гл.), ст.-слав. влага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́гкі, см. во́лкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́глы, см. во́лкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́хкі, см. во́лкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

humid [ˈhju:mɪd] adj. вільго́тны; сыры́, во́лкі, зо́лкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)