во́кладка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. во́кладка во́кладкі
Р. во́кладкі во́кладак
Д. во́кладцы во́кладкам
В. во́кладку во́кладкі
Т. во́кладкай
во́кладкаю		 во́кладкамі
М. во́кладцы во́кладках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́кладка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Цвёрдая, звычайна з кардону папка, у якую ўстаўлена кніга.

Каленкоравая в.

2. Папяровая абгортка кнігі, сшытка.

|| прым. во́кладачны, -ая, -ае.

В. кардон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́кладка ж. обло́жка, переплёт м., обёртка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́кладка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Покрыўка кнігі, сшытка і пад. Вокладка з кардону. Каленкоравая вокладка. Кніга без вокладкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́кладка (БРС, КТС, Яруш.) ’тронак’ (Шатал.). Запазычанне з польск. okładka ’тс’ або самастойнае ўтварэнне ад акласці, акладу з дапамогай суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

суперво́кладка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (спец.).

Папяровая вокладка, што агортвае пераплёт кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каленко́равы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каленкору. Каленкоравая вытворчасць. // Зроблены з каленкору. Каленкоравая вокладка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Вокладка з кардону, скуры і пад. для папер.

П. для спраў.

|| памянш. па́пачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. па́пачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караба́ціцца, ‑ціцца; незак.

Станавіцца карабатым; скрыўляцца, выгінацца. Фанера карабаціцца. □ [Кніга] ляжала на стале, і тонкая папяровая вокладка пачынала жоўкнуць, карабаціцца — ад сонца і дробнай, што пыл, салёнай імжы. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обло́жка во́кладка, -кі ж.;

кни́га в кра́сной обло́жке кні́га ў чырво́най во́кладцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)