вои́тель

1. уст. (воин) ваяўні́к, род. ваеўніка́ м.;

2. перен., разг., шутл. вая́ка, -кі м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вая́р м. вои́тель, во́ин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваяўні́к (род. ваеўніка́) м., уст. вои́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вои́тельница

1. ваяўні́ца, -цы ж.;

2. вая́ка, -кі ж.; см. вои́тель.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)